Μου λείπεις πολύ αγαπημένε μου Χρήστο...

 Επιμέλεια κειμένου Σταμάτης Βαρσάκης

Συμπληρώθηκε δυστυχώς ένας ολόκληρος χρόνος από τότε, που "κάποια" κοπέλα έτσι επειδή δεν πρόσεχε, δεν είχε το μυαλό της στο να οδηγεί σωστα, ΔΕΝ,ΔΕΝ,ΔΕΝ, σου έκοψε το νήμα της ζωής σου στα 40 σου χρόνια αφήνοντας πίσω την μονάκριβη σου κορούλα, τους δικούς σου ανθρώπους, την γλυκιά σου Μανούλα, τον λατρεμένο σου Μπαμπά, την πολυαγαπημένη σου  Αδερφή, την Γυναίκα που σου χάρισε την κορούλα σου,τους φίλους σου, τις φίλες σου και όλους αυτούς που σε αγαπούσαν και σε αγαπάνε.

Συμπληρώθηκε ένας πολύ δύσκολος χρόνος μακριά μας αδερφέ μου Χρήστο. 

Πολύ βαρύς καθώς ναι μεν μπορεί να έρχομαι να σε βλέπω κάποιες φορές στο μνήμα, μα κάθε μέρα σε θυμάμαι, σε μνημονεύω και ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ!!!

Αδερφό δεν έχω αλλά εσύ ήσουν και θα είσαι ο αδερφός μου!!!

Είσαι πάντα δίπλα μου όπως ήσουν και όταν ζούσες. 

Σε κάθε ζόρι δικό μου σε αναζητώ, είτε να με ηρεμήσεις, είτε να μου δώσεις δύναμη και συμβουλές. Έτσι έκανες πάντα και αυτό κάνεις και τώρα.

Υπάρχουν στιγμές ( πολλές ) που οδηγώ και κοιτάζω στον ουρανό, σου μιλάω και ξέρω ότι με ακούς!!!

Υπάρχουν στιγμές ( πολλές ) που έχω ανάγκη να σε ακούσω, να ακούσω την φωνή σου, να μιλήσουμε, το μόνο που κάνω είναι να βάζω τα ηχητικά μας μηνύματα από το messenger και να τα ακούω, για να σε ακούσω, κλαίω, μου βγαίνει αυθόρμητα, μετά όμως ηρεμώ. 

Ηρεμώ γιατί εσύ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ ΧΡΗΣΤΟ με ηρεμείς!!!

Πηγαίνω κάποιες φορές στο κομμωτήριο των γονιών σου, εκεί που με κούρευες, εκεί που κουρεύτηκα την Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου, 4 μέρες πριν "φύγεις" εκεί που σε είδα τελευταία φορά όρθιο να με κουρεύεις, να με πειράζεις ,εκεί που κάναμε χαβαλέδες. Πηγαίνω εκεί για να δώ την Μαμά σου, την ηρωϊδα αυτή που έχασε το καμάρι της, να δω τον Μπαμπά σου τον λεβέντη που έχασε τον δικό του λεβέντη  και να δω την γλυκιά σου Αδερφή που κάνει μεγάλο αγώνα να κρατάει τις ισορροπίες.

Δύσκολος χρόνος για εμένα αλλά το δύσκολο και το θλιβερό είναι για την μαμά σου που έχει χάσει τα πάντα, έχασε το παιδί της και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, δύσκολο είναι για τον μπαμπά σου που έχασε τον γιο του και πραγματικά είναι σαν να έχασε την ζωή του, δύσκολος χρόνος για την αδερφή σου που έχασε το άλλο της μισό καθώς πραγματικά είσαστε ίδιοι. 

Δύσκολος χρόνος είναι για την γυναίκα που πρέπει να διαχειριστεί τον χαμό σου και να μεγαλώσει την κορούλα σας με τις πιο όμορφες αναμνήσεις από εσένα και ξέρω είναι πολύ δύσκολο καθώς η μικρή λατρεύει τον Χρήστο όπως και ο Χρήστος υπερ αγαπούσε και αγαπάει την μικρή του πριγκίπισσα. 

Είναι και εκείνη πραγματικά ηρωϊδα.

Δύσκολος και μάλιστα υπερβολικά δύσκολος ο χρόνος απουσίας σου Χρήστο μου για την μονάκριβη κορούλα σου που της λείπεις πολύ. 

Περνάει δύσκολα και το ξέρω ότι αυτό ήταν κάτι που δεν το ήθελες ποτέ.

Δύσκολος χρόνος για σένα αδερφούλη μου που έφυγες και πήγες στον ουρανό μαζί με τους Άγγελους γιατί και εσύ είσαι ένας Άγγελος.

Ο λόγος που πρέπει  όλοι οι δικοί σου να είναι καλά και δυνατοί είναι για την μικρούλα σου!!!

Αυτά από εμένα,το φιλαράκι σου. 

Τον αδερφό σου καθώς όπως για μένα είσαι ο αδερφός μου έτσι και για σένα το νιώθω είμαι αδερφός σου.

Σταματάω εδώ θα μπορούσα να γράφω ασταμάτητα για σένα, δεν το κάνω γιατί είσαι εδώ κοντά μου, δεν σε ξεχνάω, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. 

Είσαι ζωντανός για μένα και για τους δικούς σου γιατί δεν έφυγες ποτέ, είσαι δίπλα μας, κοντά μας, στην σκέψη μας πάντα και συνέχεια, νιώθω ότι θα σε δω και ότι έχεις φύγει για ταξίδι στην αγαπημένη σου Σκιάθο και θα ξανάγυρίσεις... Θα σε ξαναδώ και θα είμαστε πάλι μαζί !!!

ΥΓ: Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ την εικόνα στο ετήσιο μνημόσυνο σου αδερφέ μου την πριγκίπισσα σου να κάθεται πάνω στο μνήμα σου. 

Η εικόνα είναι ανατριχιαστική. 

Κλείνω τα μάτια μου και το σκέφτομαι και τρελένομαι. 

Η μαμά σου να είναι ράκος, ζωντανή νεκρή,  δυνατή για την μικρή σου κόρη καθώς είναι το στήριγμα της πλέον.  

Ο μπαμπάς σου παρών - απών αφού είναι στον κόσμο μόνο και μόνο να είναι καθώς ο μονάκριβος του γιος έχει φύγει.

 Η ηρωϊδα αδερφή σου παρούσα εκεί στον μνημόσυνο, δυνατή και με τον πόνο της να τον κρατάει για την ίδια.

 Η γυναίκα που σου χάρισε την μικρή σου πριγκίπισσα εκεί να πονάει πολύ για την άδικη αυτή κατάληξη και να είναι εκείνη που τραβάει τον γολγοθά της μεγαλώνοντας την μικρή πριγκίπισσα του Χρήστου.

Όλοι εκεί στην μνήμη σου αδερφέ μου. 

ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ ΧΡΗΣΤΟ ΜΟΥ, ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΕ!!!

ΥΓ1: Ο Κωνσταντίνος και η Έλενα είναι καλά, σε αγαπάνε και σε σκέφτονται συνέχεια, το ίδιο και η Βέτα. 

Η Βέτα πάντως έχει επηρεαστεί πολύ από τον άδικο,απρόσμενο χαμό σου. 

Της λείπεις πολύ, της λείπουν τα πειράγματα σου. 

Την αγαπούσες και σε αγαπούσε!!!

ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ ΧΡΗΣΤΟ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΛΥ!!!

 ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΛΥ!!!! 

ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥ!!!